مینو

خنده داره نه؟ اینکه انسان لاجرم به خانه ی خودش برمیگرده... هرکجا که رفته باشه باز هروقت دلتنگ بشه یاد مامن و ماوای خودش میوفته... اولین جایگاه همدلی اش...الان که ایجا هستم شاید خنده دار باشه که بیشتر از دوساله دنیا در یک پاندمی وحشتناک فرو رفته و روزهای قرنطینگی همون کابوسیه که شاید سال ها پیش در فیلم های داستانی می دیدیم و میگفتیم مگه میشه؟! و بله شد... خانواده ی سه نفره ی ما الان دو سالی هست که 4 نفره شده و چه حیف که  من اینجا خاطره ای ثبت نکردم چون هنوزم اینجاست که برام حکم خونه ی موندگار رو داره... هر وقت دلم از تنهایی می گیره میام اینجا و سر روی شونه ی تک تک این کلمات میگذارم. با شادهاشون می خندم و برای فقدانشون می گریم.تلخ شدم این روزها... خیلی تلخ... کاش بشم همونی آدمی که از سر شعف اینجا می نوشت...کاش ذوق برگرده به نگاهم... کاش ...کاش... کاش...دخترک صاحبخانه امسال صاحب جفت یک در عدد روی کیک تولدش شده... آغازی بر آنچه که آن را بلوغ نام می نهند...  و من چه عقبم از او... از زندگی...و کودکی که نجاتبخش روزهای پرمشغله ی کسالتبار من است... مهرو... مثل ماه است بی اغراق و مینو...ادامه مطلب

گاهي به اين فكر ميكنم كه فلان ماماني كه مثل من بعد هر كار اشتباه، هر حرف خطا يا هر سهل انگاري، اون حرف يا عملشو كالبدشكافي نميكنه تااااااا برسه به رد پاي اجدادش تو رفتار خودش! آيا بچه اش خوب بزرگ نميشه؟ آيا فرد موفقي نميشه؟. آيا من دارم نهايت لذت رو از والدگريم ميبرم؟؟ يا بيشتر نگران تاثير حرف ها و كارهاي خودم و اطرافيان روي بچه ها هستم؟ . چرا هر بار مینو موقع ور رفتن با يه وسيله ميپرسه: "اين چي ج مینو...ادامه مطلب

گاهي به اين فكر ميكنم كه فلان ماماني كه مثل من بعد هر كار اشتباه، هر حرف خطا يا هر سهل انگاري، اون حرف يا عملشو كالبدشكافي نميكنه تااااااا برسه به رد پاي اجدادش تو رفتار خودش! آيا بچه اش خوب بزرگ نميشه؟ آيا فرد موفقي نميشه؟.آيا من دارم نهايت لذت رو از والدگريم ميبرم؟؟ يا بيشتر نگران تاثير حرف ها و كارهاي خودم و اطرافيان روي بچه ها هستم؟.چرا هر بار مینو موقع ور رفتن با يه وسيله ميپرسه: "اين چي جوريه؟" من تو دلم براي مرگ كنجكاوي و كشف دخترم مويه ميكنم؟؟ ( حالا نه به اين غلظت ).مگه نه اينكه فرانكل ميگه گذشته عنصربازدارنده اي براي تغيير نيست؟ مگه نه اينكه من زير اين نوشته رو تو كتاب خط كشيدم و كنا مینو...ادامه مطلب

کیفش را چندین بار چک کرده ام، مدادها، دفترها، پوشه ها، پاک کن، مدادتراش، خط کش، کتابها لیوان و جامدادی را در کیف گذاشتم، همه را برچسب زده ام، لباسهایش آماده است، بیشتر از اینکه دلم شور وسایلش را بزند، دلم شور آمادگی روح و روانش را می زند، هفت سال اول تمام شده و من اضطراب دارم که نکند کم گذاشته باشم، نکند در حقش ظلم کرده باشم، میدانم کوتاهی کرده ام،  گاهی کم طاقت شده ام، گاهی فریاد زده ام، گاهی آنقدر کارهایم زیاد بود که برایش کم کتاب خواندم، حالا با سواد می شود و من در حسرت کتاب خواندن می مانم، می دانم کم همبازیش شدم، چقدر برای ریخت و پاش اسباب بازی ها غ مینو...ادامه مطلب

سلام... یک سلام بلند بالای پر انرژی به همه ی دوستان خوبم. سال نوتون مبارک. خوشحالم که امسال از همین اولش پر از جنب و جوش و خبرهای خوب  وهیجان های مثبته... دلم میخواد به همگی بگم برای خودتون سال خوبی بسازید...خوبِ خوبِ خوب باشید. ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ برای دخترم... سیاه گیسویِ زیبا نگاهِ من، من چه خوشبختم با تو... چه خوشبختم که تو معجزه ی خداوندی هرروز برای من حرف تازه ای داری. هیجان تازه ای. شیر مینو...ادامه مطلب

نازبانوی سیاه گیسوی من برای من همینقدر که با کلام شیرینت بگویی:" مگه مادرا روز دارن؟ وقتی هرروز هستن" خودش هزاران بار روزت مبارک است... هزاران بار شاکرم که خدا مرا با داشتن تو دوباره تولدی عطا کرد اینبار متفاوت و با دیدی روشن تر...*   پنج بهار از امدنت میگذرد و من با تو هرسال جوانتر میشوم. با تو بزرگ میشوم. در کنار شکفتن تو میبالم... *** دخترم اینروزها هرلحظه برایم شگفتی می افریند و مرا بهت زده برجای میگذارد. مثل همین دیروز که شروع کرد به خواندن مجله!!!  وقتی  خواند " شیر مادر بچه ها را باهوش میکند"  باورم نمیشد . واقعا چه لذتی میبرند مادران بچه های کلاس اولی... و مینو...ادامه مطلب

روزشماری میکردم تا باز شود... تا بیایم دمی در این خانه ی نارنجی کودکی های دخترم بنشینم سر بر شانه ی خاطرات دور بگذارم... بوی کودکی هایش را استشمام کنم... و بر غصه های کوچک نخ نمای قدیم بخندم...

اینجا نیمی از جان من است... نماد تمام لحظات بودن با دخترم...

خوشحالم که کلیدش را باز پس دادند...

مینو...

نازنین دخترم ، اولین روز پیش دبستان مبارک.

من برایت شادی و شادي و شادی ارزومندم.

 

*اولین بار که با موبایل وبلاگ آپ میکنم. سخته خعييييلي

ولی دلم برای اینجا خیلی خیلی تنگ شده . برای گپ های قدیم و خوندن خاطرات کوچولو های وبلاگستان.

دلم میخواد برگردم ولی با کوچ همگانی به شبکه های مجازی دست و دلم به نوشتن نميره.

امیدوارم همه خوب و خوش باشند.

مینو...

مدتها گذشته.... از آخرین باری که سر به این خانه زدم ، در سایه دیوار های رنگينش نشستم و از کوزه ی  کودکی ها شربت شیرین خاطره نوشیدم.  مدتها گذشته... اما هربار که دختر کم سخن شیرینی گفته یا یک قدم در کوچه باغهای کودکی به پیش رفته یاد این خانه بوده ام. یاد روزهای شیرین کودکی اش، دوستان مهربان و صمیمی اش، تجربیات گرانبهای بی نظیرش.   این چند ماه برای من دوران سکوت بود، تصمیم گیری های سختی در پیش داشتم که باید برایشان فکر میشد.  دخترم نه اينکه فکر کنی مادرت بهترین تصمیم ها را گرفته...نه....ولي بدان که برای این تصمیم ها دوران سختی را گذرانده.دورانی سخت تر از تمام دو مینو...ادامه مطلب

اینجا برای از تو نوشتن هوا کم است دنیا برای از تو نوشتن مرا کم است اکسیییییر من، نه اینکه مرا شعر تازه نیست من از تو مینویسم و این کیمیا کم است   جان مادر سلاااااام... سلام کیمیای زندگی من....دلیل بودنم...دنیا برای از تو نوشتن مرا کم است... اعتراف میکنم که هفت سالگیت را چون اکسیری جادویی مینوشم و هر دم جان تازه میگیرم و هزاران افسوس از گذشتن سالهای پیشین. براستی که تو همان نوری که امدی و در کنج دلم نشستی. عشوه های دخترانه ات، سرسختی های مردانه ات، شیرین زبانی های کودکانه ات و لحظه لحظه بودنت را شکر خدای نتوانم کرد. امروز با دیدن جوانه های دندان همیشگی ات یاد مینو...ادامه مطلب